کرونا-واکسن
پروتئین های ساختاری کرونا ویروس شامل: گلیکوپروتئین Spike ،انولوپ Envelope ،غشا Membrane و نوکلئوکپسید Nucleocapsid است. پروتئین S دارای ساختاری سه بعدی و عامل اصلی در ورود به سلول میزبان است. شامل زیر واحدهای S1 و S2 است: S1 دارای پایانه (NTD) و اتصال دهنده (RBD) است، در حالی که S2 شامل (HR1) و (HR2) است. RBD زیر واحد S1 پروتئین Spike است که با رسپتورهای سلولی میزبان در تعامل است و اتصال ویروس به سلولهای میزبان را واسطه گری میکند. درعفونت کووید ابتدا RBD به رسپتور (ACE2) متصل می شود این گیرنده ACE) در اندام هایی چون ریه، قلب، کبد، کلیه، مغز و مثانه وجود دارد) و یک کمپلکس RBD/ACE2 ایجاد می کند. این باعث ایجاد تغییرات ساختاری در پروتئین S می شود و منجر به همجوشی غشاء از طریق HR1 و HR2 می شود. این فرایند با ورود ویروس به سلولهای هدف به پایان می رسد.

ویروس کرونا با کمک پروتئین Spike وارد سلول میزبان می گردد که پروتئین S یا زیربخش های آن کاندیدهای مناسبی برای واکسن هستند. این ویروس از طریق ACE2 انسانی وارد سلول های میزبان می گردد پس مهار یا بلاک گیرندههای ACE2، مثلا با استفاده از آنتی بادی های خنثی کننده این گیرنده می تواند امیدی برای ممانعت از تهاجم این ویروس به سلول و آسیب های ناشی از آن گردد. آنتی بادی های مونوکلونال (mAbs) که NTD را هدف قرار می دهند از تغییرات ساختاری پروتئین S که برای همجوشی غشای لازم است جلوگیری می کند و از این رو ورود ویروس به سلول های میزبان را مهار می کند. از طرف دیگر خنثی کننده با هدف RBD مستقیماً به پروتئین RBD متصل شده و با گیرنده سلولی با آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین 2 (ACE2) رقابت می کند و در نتیجه خنثی سازی ویروس میشود. در مقابل ، آنتی بادی های هدف RBD مانند که اتصال RBD به ACE2 را مهار کرده و در نتیجه از ورود به سلول های هدف جلوگیری می کند.

دکتر نازیلا وحیدی