آزمایش Ab LKM یا آزمایش آنتی بادی میکروزومی کبد و کلیه یکی از مهمترین روش های تشخیصی می‌باشد که برای تشخیص خود ایمنی نوع ۲ و همچنین در مواردی برای تشخیص هپاتیت خود ایمنی نوع ۱ کاربرد دارد.

این آزمایش به طور تخصصی در زمینه تشخیص و پیگیری بیماری های خود ایمنی کبدی و سایر علل آسیب های کبدی انجام می پذیرد.

از مهمترین کاربردهای آزمایش Anti_LKM می توان به تشخیص هپاتیت خود ایمنی نوع ۲ اشاره کرد.

وجود نوع خاصی از آنتی بادی های Anti_LKM_1 در خون ارتباط مستقیمی با هپاتیت خود ایمنی نوع ۲ دارد.

این آزمایش همچنین برای تشخیص هپاتیت خود ایمنی نوع ۱ انجام شده و برای کمک به تشخیص انواع هپاتیت کاربرد دارد.

گاهی اوقات بیماران بر اثر مصرف برخی از انواع داروها به هپاتیت مبتلا می‌شوند، برای تشخیص این نوع هپاتیت نیز آزمایش آنتی بادی میکروزومی انجام می پذیرد تا اطلاعات دقیقی در اختیار پزشک قرار بگیرد.

همه کسانی که به نارسایی کبدی یا هر نوع آسیب کبدی ناشناخته مبتلا باشند برای پیگیری بیماری و احتمالاً درمان آن نیاز است که این آزمایش تخصصی را انجام دهند.

به طور کلی این آزمایش تخصصی زمانی کاربرد دارد که پزشک احتمال آسیب های کبدی را داده باشد.

اگر بیماران با علائمی مثل خستگی و ضعف شدید، زردی پوست و درد مفاصل به پزشک مراجعه کنند و متخصصان از سایر آزمایشات به هیچ نتیجه مشخصی نرسند، احتمالاً اقدام بعدی انجام آزمایش آنتی بادی میکروزومی کبد و کلیه است.

تیره شدن رنگ ادرار، دردهای شکمی، از دست دادن اشتها، مدفوع کمرنگ به همراه دردهای عضلانی شدید و عدم خونریزی قاعدگی در زنان از مهمترین علل انجام این آزمایش محسوب می‌شود.

به هر حال متخصصان این آزمایش را زمانی انجام می دهند که از معاینه و سایر روش های تشخیصی نتایجی دریافت نکرده و در اغلب موارد احتمالات داده شده رد می‌شود.

در نهایت با انجام آزمایش آنتی میکروزومی کبد و کلیه می تواند عملکرد و سلامت این اندام های حیاتی را بررسی کرده و ضمن ارزیابی فاکتورهای مهم در خون متوجه می‌شوند که چه اختلالی سبب ایجاد چنین عوارضی در بدن شده است.

تشخیص هپاتیت خود ایمن با آزمایش آنتی میکروزومی کبد و کلیه

یکی از مهمترین بیماری هایی که می تواند سلامت بدن را به طور جدی تهدید کند هپاتیت خود ایمن است.

این عارضه در دو نوع اتفاق می افتد که معمولاً نوع ۱ شایع تر بوده و نوع ۲ در موارد نادر اتفاق می افتد.

هپاتیت خود ایمن نوع ۱ و ۲ نوع، با آنتی بادی با نام های ANA و SMA شناخته می‌شود که معمولاً در افراد بزرگسال اتفاق می افتد.

نوع دوم هپاتیت خود ایمن اغلب در کودکان و نوجوانان دیده می‌شود و آمار دختران مبتلا به این عارضه بیش از پسران است.

معمولا کسانی به این نوع هپاتیت مبتلا می‌شوند که علاوه بر مشکلات خود ایمن بیماری های دیگری مثل مشکلات تیروئید یا دیابت را هم داشته باشند.

یکی از مهمترین راه های تشخیص انواع هپاتیت خود ایمن انجام آزمایش آنتی میکروزومی کبد است.

اگر کسانی که با علائم مشکلات کبدی مواجه می‌شوند سریعاً به پزشک مراجعه کنند احتمالاً اولین اقدام پزشک تشخیص هپاتیت خود ایمن است.

این آزمایش معمولا زمانی ضرورت پیدا می کنند که آزمایش های ویروسی شخص منفی باشد اما علائمی مثل خستگی، زردی پوست یا چشم و بالا بودن آنزیم های کبدی در آزمایش خون مشاهده شود.

به هر حال آزمایش آنتی میکروزومی به تشخیص دقیق بیماری هایی مثل هپاتیت ویروسی یا مشکلات کبدی ناشی از دارو کمک زیادی می کند و به این واسطه پزشک تشخیصی دقیق و به موقع خواهد داشت.

نکته قابل توجه در مورد این آزمایش این است که اگر کودکان و نوجوانان مشکوک به ابتلا به هپاتیت خود ایمن نوع ۲ باشند باید هرچه سریع تر این آزمایش انجام شود.

چنین آزمایش تخصصی بدون محدودیت برای همه گروه های سنی در آزمایشگاه خسروشاهی انجام می پذیرد.

نتیجه آزمایش آنتی میکروزومی

با توجه به اینکه آزمایش آنتی میکروزومی یک اقدام تشخیصی مهم و موثر در علم پزشکی محسوب می‌شود، همواره این سوال وجود دارد که آیا باید به نتیجه این آزمایش اعتماد کرد.

یکی از مهمترین مسائلی که در مورد نتیجه آزمایش باید بدانید این است که معمولاً این روش تشخیصی نسبت به سایر آزمایش ها در مورد بیماری های کبدی و کلیه اولویت دارد.

فراموش نکنید که متخصصان در مورد نتایج آزمایش علاوه بر مثبت و منفی بودن جواب آزمایش به نتیجه مثبت کاذب هم اشاره می کنند.

نتیجه مثبت به معنی این است که عدد به دست آمده از این آزمایش بالاتر از حد نرمال است و احتمال می رود که فرد به هپاتیت خود ایمن نوع ۲ مبتلا باشد.

این احتمال زمان قوت پیدا می کند که فرد علاوه بر عدد بالا در نتیجه آزمایش علائم مشکلات کبدی هم داشته باشد.

اگر در نتیجه آزمایش کودکان پزشک شاهد اعداد و ارقام غیر طبیعی باشد و نتیجه آزمایش را مثبت اعلام کند احتمال بسیار قوی وجود دارد که فرد بیمار است.

نتیجه منفی در آزمایش آنتی میکروزومی به این معناست که احتمال وجود هپاتیت خود ایمن نوع ۲ بسیار کم است و اما به طور قطعی نمی توان گفت که هیچ مشکل کبدی وجود ندارد.

معمولا متخصصان با وجود نتیجه منفی آزمایش به دنبال مشکلات کبدی دیگر خواهند بود که از مهمترین آنها باید به هپاتیت های ویروسی یا مشکلات دارویی اشاره کرد.

زمانی که فرد با نتیجه مثبت کاذب مواجه می‌شود به این معناست که نتیجه آزمایش مثبت شده اما فرد به هپاتیت خود ایمن نوع دو مبتلا نیست.

چنین نتایجی از آزمایش آنتی میکروزومی زمانی حاصل می‌شود که فرد مبتلا به هپاتیت نوع ۱ و نوع ویروسی آن باشد و یا اینکه از داروهای خاصی مصرف کرده باشند.

در این مورد اگر پزشک با نتایج مثبت کاذب مواجه شود احتمالاً آزمایش تکرار شده یا سایر آزمایشات انجام می پذیرد.

در مورد اعتماد به نتیجه این آزمایش باید بدانید که هیچ آزمایشی به طور قطعی سلامت یا بیمار بودن فرد مورد نظر را تعیین نمی کند.

روند تشخیص بیماری ها مانند پازل است و در این مسیر چندین تکنیک تشخیصی انجام می‌شود تا در نهایت حضور بیماری هایی مانند هپاتیت در بدن بیماران قطعی شود.

برای اینکه متخصصان بتوانند هپاتیت خود ایمن را به طور قطعی تشخیص دهند نیاز به انجام چند آزمایش است که از مهمترین آنها می توان به آزمایش کبد اشاره کرد.

حتی زمانی که نتیجه آزمایش آنتی میکروزومی مثبت باشد متخصصان روش های دیگری مانند نمونه برداری از کبد را انجام می دهند تا بتوانند نتیجه تست را با استانداردهای موجود مقایسه کرده و میزان آسیب دیدگی کبد مشخص می‌شود.

البته در کنار نتیجه این آزمایشات علائم بالینی بیمار نیز نقش مهمی دارند.

تاثیر آزمایش آنتی میکروزومی بر درمان هپاتیت

یکی از خطرناک‌ترین بیماری های کبدی هپاتیت است که در دو نوع ۱ و نوع ۲ شناسایی می‌شود.

زمانی که این بیماری در بدن افراد اتفاق می افتد نیاز به درمان سریع دارند. به عنوان اولین اقدام درمانی مهم است که آزمایش آنتی میکروزومی کبد و کلیه انجام شود تا پزشک بتواند با دقت بیشتر نوع هپاتیت را مشخص کند.

اگر ابتلا به هپاتیت بر اثر مصرف دارو یا سموم باشد درمان اصلی را قطع کرده و با متوقف کردن مصرف دارو سمزدایی بدن را شروع می کنند.

در اکثر مواقع هپاتیت خود ایمنی که به عنوان یک بیماری سیستم ایمنی شناخته می‌شود نیاز به دارو درمانی دارد.

پزشکان با روش های مختلف بر اساس نوع و شدت آسیب تلاش می کنند سیستم ایمنی را آرام یا سرکوب کنند.

با چنین اقدامی شرایط جسمانی بدن با حالت پایدار رسیده و میزان تخریب بر اثر این اختلال خود ایمنی کاهش پیدا می کند.

مرحله دوم درمان بعد از تشخیص هپاتیت به واسطه آزمایش میکروزومی درمان آسیب های کبدی است.

بعد از اینکه سیستم ایمنی سرکوب شد از داروهای خاصی برای کاهش التهاب کبد استفاده می کنند.

در این مرحله از دوز بالای درمان استفاده خواهند کرد تا کبد کمترین میزان آسیب را تجربه کند.

بعد از اعلام نتیجه مثبت در آزمایش آنتی بادی میکروزومی متخصصان همواره تلاش می کنند تا در کنار استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی از وضعیت کبد نیز محافظت کنند.

در این مورد از انواع کورتیکو استروئیدها استفاده میشود و یا پس از آن از کورتون با دوز پایین تر استفاده خواهند کرد.

هدف استفاده از این داروها این است که برای مدت زمان طولانی تری سیستم ایمنی را کنترل کرده تا بتوانند شرایط پایدار و متعادلی را در بدن ایجاد کنند و البته راهکار موثر برای درمان هپاتیت خود ایمنی خواهد بود.